Jezelf zijn en blijven
Hoe makkelijk of moeilijk is dat? Als kind ben je nog sterk afhankelijk van je directe omgeving, je ouders, broer(s) en/of zus(sen). Ook al ben je je op die leeftijd van een heleboel dingen niet echt bewust, toch heb je al een geheel eigen kleur. Je leert al vroeg in meerdere of mindere mate nee te zeggen. Je trekt bijvoorbeeld niet alle kleren meer aan, die voor je klaargelegd worden. Je wilt misschien een jurk of een broek in het rood in plaats van licht roze of licht blauw.
Wie heeft ooit bedacht dat kleuren gekoppeld zijn aan geslacht?
Ik zie het nog wel om me heen, vooral bij de kleintjes onder ons. Gelukkig wel in mindere mate.
Vrijheid is het hoogste goed
Meisjes kunnen met het grootste gemak rondlopen met nagellak, terwijl er bij jongens veelal bedenkelijk wordt gekeken als zij zich deze vrijheid gunnen.
Kinderen leren al vroeg wat zogenaamd goed of fout is.
Op de basisschool en hoger kunnen kinderen in meerdere of mindere mate opvallen door ‘afwijkend’ gedrag of uiterlijk en daarom gepest worden.
Gelukkig wordt dit steeds meer bespreekbaar gemaakt, maar het is en blijft een aandachtspunt voor betrokkenen. Het is zo fijn en heel wenselijk voor iedereen om zoveel mogelijk jezelf te kunnen zijn.
De Rivièra van Nederland
Enige weken geleden belandde ik voor een schrijfvierdaagse in Zoutelande, op het schiereiland Walcheren. Aangezien alle stranden op het zuiden liggen is het meenemen van zonnebrandcrème, zelfs in september, een must.
We kregen uiteenlopende oefeningen ter lering en vermaak. Van zintuigelijke waarnemingen onder andere tot journalistiek schrijven met een twist.
Een van de opdrachten was om in tweetallen een negatief reisadvies te schrijven over een bepaald land of streek. Mijn schrijfmaatje en ik lieten onze fantasie rijkelijk stromen. We schoten regelmatig onbedaarlijk in de lach, aangezien het resultaat van onze bedenksels nogal over de top was. We geneerden ons nergens voor, waren, helemaal onszelf. We rondden onze taak uiteindelijk, nog binnen de tijd, met succes af.
Laat jij je makkelijk afleiden of ompraten?
Even in het moment: Ik voel de ogen van voorbijkomende wandelaars in mijn rug prikken. Bij aankomst is de plek waar ik ben gaan zitten lekker rustig. Tegen de duinen aan, met het zicht voornamelijk op de zee. Naarmate de tijd vordert wordt het drukker. Het is een uitdaging om hier te blijven. Sommige mensen willen weten wat ik en mijn collega-schrijvers aan het doen zijn. Ik kan de verleiding om in gesprek te gaan aardig weerstaan. Een enkele keer een paar woorden, vervolgens meteen weer bij mezelf en bij de opgegeven waarnemingsoefening.
Hierdoor kom ik vrijwel zonder moeite bij de volgende woorden.
De zon laat zich van haar warmste kant zien
Zij spaart niets en niemand
De zinderende hitte dringt overal door
De huizen zijn niet meer te houden
Binnen loopt de temperatuur ongenadig op
De ouderen, in het verzorgingshuis, even verderop, snakken naar koeler weer
Ze worden gepamperd met water en ijs
Het horecapersoneel, hier aan het strand, rent zich rot op het terras
De klanten laven zich aan koude, verkwikkende dranken.
De koks staan onder hoogspanning
De bestellingen zijn niet meer aan te slepen
De warmte heeft de eetlust niet bedorven
De combinatie zon en zee heeft zijn toeristisch hoogtepunt bereikt
Zand én zee profiteren uiteraard mee
De zondagsrust in Zoutelande is bij de oorspronkelijke bewoners neergedaald
De toeristen krijgen daar weinig van mee
De zon is er, was er en schijnt naar eigen zin
Dáár hoeven we tenminste niet over te vergaderen
Hoe eerlijk ben jij naar jezelf?
Bij het woord vergaderen moet ik ineens aan een ex collega denken.
Voor het ‘gemak’ noem ik haar Sharon.
Zij was groepsleidster en ik was één van de maatschappelijk werkers in ons gezamenlijk project. Ik sprak haar regelmatig, omdat ik diverse gezinnen thuis bezocht en zij de betreffende jongeren na schooltijd op onze werkplek begeleidde.
Sharon had haar hart op de goede plaats. In onze samenwerking functioneerde ze aardig goed, maar ik merkte dat ze al lang niet meer op de goede plek zat.
Ze klaagde veel, ze was moe, ze vond haar baan onder andere beneden haar stand vanwege haar afgeronde universitaire studie orthopedagogiek.
Waarom zoek je dan geen andere baan, vroeg ik haar. Je bent in alle vrijheid gekomen, je kunt ook de vrijheid nemen om te gaan. Ik kreeg geen duidelijk antwoord.
Het werd me duidelijk dat ze het moeilijk vond om te veranderen. Het kostte haar steeds meer energie om in een rol te zitten, die haar niet paste.
Ik weet niet precies hoe het verder is gegaan, want zelf wisselde ik wel van werkplek.
Uiteindelijk zal zij of haar leidinggevende een knoop door moeten hakken
Gun jezelf een rustmoment
Sluit even je ogen. Sta eens stil bij hoe het nu met je lijf is. Vraag je vervolgens af wat je écht voelt. Ga aan de slag met datgene wat voor jou belangrijk is.
Meer lezen?
Wil jij je verder verdiepen in hoe je het beste kunt werken aan het jezelf zijn en blijven? Lees dan ook eens mijn eerdere blogs:
https://margarethbeerepoot.nl/een-duik-in-je-familiegeschiedenis/,
https://margarethbeerepoot.nl/waardoor-raak-jij-geinspireerd/ en
https://margarethbeerepoot.nl/hoeveel-kleur-laat-jij-van-jezelf-zien/