Barbie in de schijnwerpers
Massaal worden mensen naar de bioscoop gelokt om de film Barbie te zien.
Mijn behoefte om te gaan was niet erg groot. Ik heb ooit een Barbiepop in mijn bezit gehad.
In het begin vond ik het wel aardig, maar toen ik haar diverse keren in verschillende setjes had gehesen en haar kapsel een stuk korter had geknipt verflauwde mijn aandacht.
Ik ben nooit een poppenmeisje geweest. Liever zat ik te lezen, te tekenen of speelde ik buiten.
Toch liet ik mij verleiden om een kaartje te kopen. Ik las namelijk dat de film bestond uit een mengeling van entertainment met een feministische boodschap.
Ik ging er dus niet heen uit nostalgie, maar meer omdat ik zin had in iets vrolijks gecombineerd met een goede inhoudelijke boodschap.
Geschikt voor jong en oud
Eenmaal in de bioscoop keek ik geamuseerd naar de andere bezoekers. Werkelijk alle leeftijden.
Kinderen veelal met moeders en/of oma’s, pubers, stelletjes. De mannen waren in de minderheid, maar ze zaten er.
Barbie, 65 jaar geleden bedacht door een Amerikaanse zakenvrouw en nog steeds een klassieker.
In de loop van de tijd zijn er wel allerlei variaties bijgekomen in kleur, lichaamstype, oogkleur en haarstijl. Dit was natuurlijk belangrijk voor de verkoopcijfers. Hoe meer kinderen zich konden kunnen identificeren met iets herkenbaars des te groter de omzet.
Leven in een fantasiewereld
De film start in Barbieland. Als pop beleeft Barbie elke keer opnieuw de perfecte dag. Ze is vrij in haar doen en laten en kan alles doen waar ze zin in heeft. Ze heeft een eigen huis, een goede baan, verplaatst zich in een roze auto, is in het bezit van een gigantische kledingkast en verder geen gebrek aan spullen om haar vrije tijd in te vullen.
De kleurige beelden spatten regelmatig van het scherm af. Barbie gaat dansend, sportend en zingend door het leven, als ze niet aan het werk is tenminste. In Barbieland zijn vrouwen wereldleiders, dokters en Nobelprijswinnaars.
Barbie woont alleen, maar is veel en graag in het gezelschap van haar vrienden.
Ze heeft een knipperlichtrelatie met Ken. In Barbieland is Barbie de baas Ken is ‘just’ Ken. In feite bestaat hij alleen als Barbie hem aandacht geeft.
Barbie wordt uiteindelijk gedwongen om te vertrekken uit Barbieland vanwege haar zogenaamde ‘imperfecties’. Ze krijgt last van menselijke trekjes: platvoeten, cellulitis en emoties zoals gedachten aan de dood.
Ken gaat met haar mee, wat voor Barbie helemaal niet hoeft. Ze komt er pas achter als hij ineens achterin haar auto blijkt te zitten.
Het blijkt een hele reis te zijn. Daarbij maken ze gebruik van allerlei voertuigen zoals o.a. een boot, een raket en een sneeuwscooter.
Mag je zijn wie je bent?
Het is een harde confrontatie om op avontuur te gaan in de echte wereld. Ze is gewend dat iedereen haar kent en aardig vindt, maar op die manier wordt zij niet ontvangen. Zo speciaal wordt zij namelijk niet gevonden. Voor het eerst krijgt ze te maken met kritiek. Ze krijgt te horen dat ze stom is en geen leuk gezelschap voor pubers en grote mensen.
Ze komt erachter dat je als vrouw bijvoorbeeld mooi mag zijn, maar niet te mooi. Aardig zijn is prima, maar verder niet al te veel willen ambiëren. Net zoals moeder zijn en tegelijkertijd carrière maken een aandachtspunt is. Slank zijn is oké, maar je mag er niet te veel mee bezig zijn en tenslotte is te slim zijn ook niet voordelig.
Ze herpakt zich en komt, aangemoedigd door haar omgeving, gaandeweg steeds meer in haar kracht te staan. Barbie begint te begrijpen dat perfectie niet bestaat.
Ze mag de dingen helemaal op haar eigen manier doen en focus houden op haar eigen weg.
Ken, die graag met Barbie mee wilde, heeft intussen zijn eigen ervaringen. Van een tamelijk introvert figuur is hij helemaal in de ban geraakt van het patriarchaat. Hij gelooft dat daar de oplossing ligt. Hij wil zich bewijzen door stoere praat en zogenaamde manmoedige daden.
Eenmaal samen weer terug in Barbieland leeft Ken zich helemaal uit. Hij komt daar na niet al te lange tijd van terug, want met zijn dominante gedrag boekt hij niet bepaald succes.
Barbie verlaat Barbieland zonder Ken. Hij mag leren wie hij is zonder haar en dat hij ook zonder machogedrag goed genoeg is. Zij volgt haar gevoel en wil een echt mens worden.
Humor als smeerolie
Het duurde bij mij even voordat ik goed in de film zat. Fantasierijke, kleurige beelden trokken in hoog tempo voorbij. Ik had meteen een aardige dosis aan prikkels op mijn bordje. Na een minuut of twintig begon ik er lol in te krijgen.
Het is een komedie en drama tegelijk, amusement en satire, oppervlakkig en meer diepgaand, luchtig en ernstig, perfectie ten opzichte van imperfectie, fantasie tegenover de werkelijkheid, leegte en volheid van leven, humor en boodschappen om mee te nemen.
De film laat duidelijk zien dat het patriarchaat vrouwen schaadt en dat mannen beter verdienen dan hun waarde te ontlenen aan extreme mannelijkheid.
Ik vind het belangrijk dat zowel vrouwen als mannen zoveel mogelijk zichzelf mogen en kunnen zijn en daardoor veel interessanter voor elkaar worden.
Tenslotte vond ik de humor in deze film erg aansprekend. Door bepaalde gedragingen uit te vergroten komt het makkelijker binnen en kan daardoor de start van een goed gesprek stimuleren.
Een uitdagende reis
Hoe kijk je zelf naar de positie van zowel mannen als vrouwen? Neem eens de tijd om daar meer bij stil te staan.
Vul het eventueel aan met mijn blog Vergroot je kans op een succesvolle relatie: https://margarethbeerepoot.nl/vergroot-je-kans-op-een-succesvolle-relatie/