Zo ga je om met weerstand
Bedenk allereerst hoeveel kostbare tijd en energie jouw weerstand om dingen aan te gaan je kost. Je blijft piekeren over wat er moet gebeuren, bedenkt smoesjes en stelt maar uit. Als je eerlijk bent weet je dat als je geen actie onderneemt er ook niets gaat gebeuren.
Je hebt bijvoorbeeld een bloedhekel aan het doen van je administratie en bent altijd net niet te laat met het indienen van je belastingaangifte. Je hebt de keuze om het uit te besteden of het toch zelf doen. In het laatste geval is het raadzaam om te stoppen met denken over deze klus. Je begint ‘gewoon’. Houd je zelf voor dat je altijd nog hulp kan vragen mocht je er niet uitkomen. Meestal raak je de ergste tegenzin kwijt als je de eerste stap hebt gezet. Wonderwel blijkt het dan toch wel mee te vallen. Je kunt zelfs opluchting voelen omdat je eraan begonnen bent. Er steeds maar mee bezig zijn in je hoofd, zonder iets te bereiken, is erger dan de klus toch maar uitvoeren.
Nog niet in beweging?
Pak pen en papier en geef eens antwoord op het volgende:
Waar zit je weerstand precies? Waar heb je geen zin in?
Ga verder met vragen aan jezelf.
Waar ben ik bang voor? Wat probeer ik te vermijden?
Wees daarbij zo eerlijk mogelijk.
Ga door.
Wat heb ik nodig? Is dat troost, geruststelling, aanmoediging ? Zoek die!
Wat zegt je intuïtie?
Wat is precies je probleem, je aandachtspunt? Vraag je intuïtie om advies. Schrijf je vraag eerst helder op. Waar zit je precies mee? Doe je pen nu in je andere hand en geef jezelf een advies. Dus als je normaal met rechts schrijft, schrijf je nu met links. Schrijf maar op wat er in je opkomt. Alles is goed. Je handschrift is nu waarschijnlijk kinderlijker en niet zo netjes. Dat is normaal en helemaal prima. Laat je maar verrassen door je eigen adviezen.
Door met je andere hand te schrijven, ontstaat er meer verbinding tussen je linker-en rechterhersenhelft. Dit bevordert je creativiteit.
Wil jij ook verder komen?
Soms is er iets meer tijd en aandacht nodig om een bepaald doel te bereiken, zoals bij Helga.
Ze zit tegen een burn-out aan. Haar intake heeft ze achter de rug en ze komt nu bij mij voor haar tweede afspraak.
‘Hoe is het vandaag Helga?’ vraag ik.
‘Niet best. Ik slaap slecht, droom heel veel en ben maar aan het malen. Ik ben werkelijk bekaf. Ik werk nu halve dagen, omdat ik zo weinig energie heb. Het liefste zou ik helemaal thuis blijven en het onderwijs laten voor wat het is, maar wie neemt mijn groep kinderen over? Het heeft al moeite genoeg gekost om een vervanger te vinden’.
Helga is uitermate betrokken bij ‘haar’ kinderen en geeft met veel plezier les. Ze is heel muzikaal en creatief en leeft zich op deze vlakken flink uit.
Wat haar opbreekt is het contact met haar collega’s. Door haar verlegen aard trekt ze zich heel erg terug. Ze voelt zich uitermate ongemakkelijk in vergaderingen en pauzes en zou het liefst die gezamenlijke momenten overslaan. Helga durft kleurrijk in haar klas te zijn, maar schildert flets in het contact met volwassenen. De leider van het team ziet en waardeert haar kwaliteiten, maar heeft ook oog voor wat er gemist wordt. Ze wil haar graag in het team houden, maar vindt wel dat er wat moet gebeuren.
Gun jezelf tijd en ruimte
Ze adviseert om begeleiding te zoeken, zodat ze beter mee kan draaien in het team. Dit is nu net iets wat Helga altijd vermeden heeft, omdat ze dat te spannend vindt. Ze wil ook niet helemaal vastlopen en heeft haar aversie om aan zichzelf te werken voor een stukje opzij gezet.
Later die dag moest ik ineens denken aan de sprinkhanen metafoor. Die gaat als volgt:
In een beroemde test deed men sprinkhanen in een pot. Die sprinkhanen wilden eruit springen, maar stootten zich tegen de deksel van de pot. Dat deed pijn. Ze staakten hun hoge sprongen. Vervolgens werd de deksel verwijderd. Wat bleek? De sprinkhanen sprongen nooit meer hoger dan de hoogte waar de deksel ooit zat. Ze sprongen dus ook niet meer uit de pot. Hun weerstand was de kop ingedrukt. Hun natuurlijke energie was weg. Ze waren verworden tot ‘passieloze’ wezentjes.
In het geval van Helga en haar ‘medesprinkhanen’ waren zij het zelf die bewust en/of onbewust de deksel op de pot hadden gedraaid. Helga’s schooldirecteur draaide hem eraf, zodat zij alle tijd en ruimte krijgt. Op dit moment kan ze nog niet op eigen kracht uit de pot komen, maar dat gaat op zeker moment in de toekomst wel gebeuren. Ik heb er alle vertrouwen in.
Ik adviseer Helga om zich tijdelijk helemaal ziek te melden om te voorkomen dat ze echt burn-out raakt. De eerste therapietijd zal gevuld worden met inzichtgevende gesprekken, mindfulness- en ademhalingsoefeningen.