Gewoon schrijven. Schrijven wat er in je opkomt. Schrijven om je emoties te benoemen en verder te onderzoeken. Schrijven om meer in- en overzicht te krijgen en je ervaringen te ordenen. Schrijven om pijnlijke gebeurtenissen een plek te kunnen geven. Schrijven als creatieve vorm, namelijk het creëren van een verhaal, gedicht of een boek. Schrijven is een veilige manier om je te uiten. Je doet het voor jezelf, niemand hoeft het te lezen.
Wat heb je nodig?
Het enige wat je nodig hebt is pen en papier. Het liefst een pen, omdat je dan meer vanuit je gevoel schrijft. Zit je toch liever achter je laptop? Kies daar dan voor. Als je het fijn vindt kan je een zacht muziekje opzetten en eventueel wat kaarsen branden. Kijk gewoon wat voor jou het prettigst werkt.
Iedereen kan schrijven
Je kunt starten met het opschrijven van alles wat er naar boven komt. Grammatica is nu even totaal niet belangrijk. Ook hoef je niet te letten of het bij elkaar hoort of dat er een gemis aan betekenis is. Je kunt ook tussendoor lijstjes maken of wat tekeningetjes. Je mag ook dingen herhalen, blijkbaar is dat nodig of weet je even niet wat je op wilt schrijven. Laat het gewoon maar gebeuren. Het is een goede manier om jezelf wat beter te leren kennen. Wat houdt je zoal bezig? Door hiermee aan de gang te gaan gedurende een half uurtje , ietsje korter mag, komt er orde. Je krijgt meer grip op wat er in je omgaat. Bijvoorbeeld of je gedachten voornamelijk positief of negatief van aard zijn. Gaan ze met een bepaalde regelmaat over heftige, nog onverwerkte ervaringen met alle emoties die daarbij komen? Zo ja, in hoeverre is dit bepalend voor het hier en nu?
Schrijven heeft een helende werking
Zelf schrijf ik over de meest uiteenlopende onderwerpen, zoals: Het loslaten van vrienden, hoe ga ik om met een jaloerse collega, de zelfgekozen dood van een goede vriendin, mijn (gelukkig al lang opgeloste) allergie voor autoritair gedrag, tijdelijk verlies van mobiliteit, overlijden van dierbaren enzovoort. Het kan zijn dat een gebeurtenis te heftig is geweest, dan schrijf je over iets wat minder overweldigend is. Het is niet de bedoeling dat je overspoeld raakt of ‘flipt’. Mocht het groter zijn dan dat je aankunt in je eentje, zet dan de stap om begeleiding te zoeken.
Aan de slag
Je kunt meteen starten. Vier opeenvolgende dagen schrijf je twintig minuten achter elkaar over oud zeer.
Dag 1: Schrijf over de gebeurtenis, de betrokkene(n), over de dingen die jou geraakt hebben en die belangrijk voor je zijn.
Dag 2: Je kunt ervoor kiezen om bij het eerste onderwerp te blijven. Het kan ook over iets anders gaan wat jou zeer geraakt heeft. Probeer het verband te leggen. Welke invloed heeft het geschrevene op je in het hier en nu? Wat is jouw rol in het geheel geweest?
Dag 3: Ga verder met je onderzoek. Misschien kun je vandaag schrijven over dingen die de vorige dagen nog te eng waren. Graaf steeds wat dieper. Overwin je angst en vergroot je moed.
Dag 4: Verbind alles met elkaar. Vertel het verhaal van de oude pijn van begin tot eind. Hoe begon het, hoe ging het verder, hoe is het afgelopen? Wat luchtte op, waarvan werd je emotioneel? Wat heb je geleerd, verloren of gewonnen door de oude ervaring? In hoeverre heeft de betreffende gebeurtenis effect op je toekomst?
Dag 5: Lees de vijfde dag je schrijfsels niet door. Laat het minstens twee of drie dagen liggen voordat je er weer naar kijkt. Wat je geschreven hebt heeft tijd nodig om te bezinken voordat je gaat reflecteren.
Een voorbeeld uit de praktijk
Rik en Carlijn kwamen bij mij in relatietherapie. Ze wisten niet of ze met elkaar verder wilden, ze waren de vele ruzies zat. Zij vond dat hij er nooit was. Altijd aan het werk of vaak met zijn vrienden op stap. Weinig tijd voor haar en hun drie kinderen.
Hij vond dat ze altijd zo negatief was en voortdurend oude koeien uit de sloot haalde. Ze begon ook erg op zijn klagende moeder te lijken.
Weten wat je wél wilt
Naast gesprekken en allerlei oefeningen gaf ik Rik en Carlijn de volgende huiswerkopdracht. Schrijf elkaar gedurende twee weken brieven. Leg uit wat je nodig hebt. Wees eerlijk op papier. Schrijf op hoe je je werkelijk voelt als je het gevoel hebt er niet uit te komen. Het is belangrijk om het in de ik-vorm te schrijven en om meer te schrijven over wat je wél wilt in plaats van niet. Vraag elkaar in de brief om een geschreven reactie. Het fijne was dat ze dit in alle rust konden doen, zonder onderbroken te worden of weer ruzie te krijgen. Na een wat aarzelend begin (weinig tijd) zagen beiden in dat ze een stap moesten maken om verandering in hun situatie te brengen. De opdracht sloeg in tweede instantie goed aan en de lucht klaarde een heel stuk op. Bij de volgende afspraak zag ik twee mensen die nu hun zachte kant wat meer konden laten zien. Ze waren er nog niet, maar in ieder geval zaten ze weer op het gewenste spoor.