Ook jij kunt leren omdenken
Omdenken is een techniek om problemen te transformeren in mogelijkheden.
De essentie is simpel. Maak van een probleem een feit. Accepteer wat er is. Daarna komt de ja-en.
Je kunt uit gewoonte steeds, als er iets gebeurt wat je niet bevalt, reageren met ja-maar. Dat is het als verhaal.
Misschien denk je wel dat als je ouders je niet zo beschermd hadden opgevoed bijvoorbeeld, dat je een veel leuker leven gehad zou hebben met meer durf en zelfvertrouwen. Je neemt het ze nog steeds kwalijk.
Het zijn gedachten waarmee je op den duur niet veel verder komt. Je kunt hierin vastlopen. Het is het omgekeerde van omdenken. Hoe vervelend situaties ook kunnen zijn, je kunt problemen dus ook nog veel groter maken dan dat ze in werkelijkheid zijn.
Het is belangrijk dat je eerst onderzoekt wat je houding is waarmee je in je leven staat. Hoe denk je? Wat zijn je overtuigingen? Wat kan of wil je niet zien, wat geloof je blindelings?
Ga voor jezelf eens na wat je allemaal aan voorbeelden hebt.
In welke wereld wil jij leven?
Schrijf eens op wat jouw overtuigingen zijn. Beperken ze je? Ga dan eens na waar ze vandaan komen. Kijk realistisch naar je overtuiging. Buig ‘m om. Herinner jezelf voortdurend aan je nieuwe visie.
Je kunt dus tot op zekere hoogte de realiteit naar je hand zetten en veranderen in de realiteit die je wilt. Dat doe je door je de gewenste toekomst voor te stellen en je actief in die richting te bewegen.
Het gaat om:
Bewustwording
Acceptatie
Meer zicht op de nadelen van jouw beperkende overtuiging(en)
Het voordeel van verandering gaan ontdekken
De oude overtuiging(en) loslaten
Verruim je bewustzijn
Het grootste gedeelte van ons gedrag wordt bepaald door onbewuste overtuigingen.
Daarom is het zo belangrijk om je eigen gedachten te onderzoeken. Per dag komen er tig negatieve gedachten naar boven, waarvan een deel in je bewustzijn zitten.
Deze gedachten/overtuigingen werken door op je stemming. Voordat je het weet zit je in een negatieve spiraal. Als je de moeite doet om aandacht te besteden aan dit verschijnsel, dan ben je op de goede weg. Vaak kom je er achter dat wat je denkt niet zonder meer zo is.
Vermijd het woord niet of nooit
Het zal me nooit lukken om een andere baan te vinden.
Ik ben de goede dingen niet waard.
Ik ben onhandig, ik kan het gewoon niet.
Denk niet aan een roze olifant. Wat je niet wilt krijg je, je hebt er om gevraagd.
Als je gelooft dat je een bepaald iets niet kunt, dan zal het ook heel moeilijk worden en wordt de berg om het toch eens te proberen wel erg hoog.
Mijn eigen uitdaging in het omdenken
Op een zonnige vrijdagmiddag wandelde ik op een landelijke weggetje in mijn woonplaats Limmen.
Ik besloot al snel om over te steken. Er was namelijk geen voetpad en ik wilde aan de goede kant lopen, zodat ik meteen zichtbaar was voor het aanwezige verkeer.
Ik was net begonnen met de eerste stap toen er een e-biker van een naar schatting 16 jarig meisje, die ik natuurlijk al gespot had, mij van links met een veel grotere snelheid naderde dan dat ik ingeschat had. Mijn pogingen om het naderende onheil van me af te schudden stierven een potsierlijke dood. We maakten dezelfde bewegingen. Naar voren, naar achteren, ze was al bijna bij me toen ik mijn evenwicht verloor. Met een smak viel ik met mijn volle gewicht op mijn linkerpols. Ik wist intuïtief meteen dat ik hier niet lichtjes van af zou komen. Mijn denken wilde daar niet in meegaan en een stemmetje zei me dat het misschien allemaal wel meeviel. Eerst voelde ik helemaal niets, ik lag vol schrik en ongeloof op de grond. Na korte tijd liet de pijn zich in volle hevigheid voelen.
Ik zag dat de e-bikester ook flink geschrokken was. Ze herhaalde zeker vier keer de vraag: ‘Gaat het mevrouw?’ Nou nee, niet echt. Ik moest toch echt even bijkomen. Het was een rare gewaarwording toen ik merkte dat ik op dat moment zelf niet overeind kon krabbelen. Met haar hulp stond ik op.
In plaats van een stevig uur wandelen was ik nauwelijks een kwartiertje onderweg. Ik had niets anders dan de benenwagen en achterop de e-bike leek mij geen reële optie. Met mijn rechterhand ondersteunde ik mijn linker, die er nogal zielig bijhing.
Daarna ging het snel. Met Frans naar de inmiddels gebelde huisarts. Vervolgens naar de Eerste Hulp in Alkmaar. Het was ontzettend druk daar, maar we werden allervriendelijkst te woord gestaan.
Het uur van de waarheid brak aan. Mijn pols was op twee plaatsen gebroken. Het geheel moest gezet worden voordat het gips er omheen ging.
Mijn talent voor omdenken was zeker niet meteen ter plekke. Na mijn val dacht ik in eerste instantie niet aan mezelf, maar aan mijn agenda die de eerstkomende weken nogal vol stond met afspraken. Dat was dus een ja-maar. Gevolgd door geen auto kunnen rijden, geen blogs schrijven enzovoort.
De komst van ja-en
Na de eerste schrik en frustratie dat ik ineens in een heel ander hoofdstuk was beland begon voorzichtig ja-en te komen. Natuurlijk baalde ik hevig dat ik met een gebroken pols ineens een andere weekindeling had, maar ik moest toch echt accepteren dat dit nu de realiteit was. Gelukkig een tijdelijke, dat verzachtte de pijn.
Ik heb heel veel gelezen, gewandeld, visite ontvangen, musea bezocht, films gezien en daar erg van genoten. Hulp vragen is niet mijn allersterkste punt, maar ik heb weer een aantal stappen gezet.
Inmiddels ben ik ruim zeven weken verder. Mijn pols is nog niet de oude, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt. Met plezier en vrijwel zonder pijn zit ik weer achter
mijn laptop om te doen wat ik heel graag doe, namelijk schrijven.
Wil je meer lezen over dit onderwerp? Lees dan ook mijn blogs https://margarethbeerepoot.nl/hoe-stop-ik-negatieve-gedachten/
https://margarethbeerepoot.nl/gewoon-loslaten/ en https://margarethbeerepoot.nl/denk-en-voel-je-lichter/