Ik ken Els al jaren. Af en toe komt ze langs voor wat sessies, zo ook deze middag. ‘Margareth, ik voel me weer zo somber en heb weinig energie. Ik weet niet wat ik moet doen. Er is zoveel gebeurd de laatste tijd.’ Ze haalt diep adem en begint haar verhaal.
Niets is wat het lijkt
Harold, de vader van Els, is een maand of vier geleden schoorvoetend met een bekentenis gekomen. Jarenlang heeft hij een verhouding gehad met Maria, de overbuurvrouw. Het plan om zijn geheim zijn graf in te kunnen nemen is faliekant mislukt. Els heeft hem namelijk betrapt. Met sleutels van haar ouderlijk huis op zak wilde ze even extra bij haar vader langs, haar moeder had het nogal druk met haar overspannen zus en was daardoor heel weinig thuis. Harold zat, bij haar binnenkomst, zeer geanimeerd met iemand te bellen. Els begreep onmiddellijk dat dit niet zomaar iemand was.
De onthulling
Op aandringen van haar kwam het hele verhaal er tergend langzaam uit. Ze zag dat Harold zich schaamde tegenover haar. Zijn wangen kleurden regelmatig rood. Hij, die altijd zijn zaakjes netjes voor elkaar had. De liefde voor haar moeder was langzamerhand minder geworden, hakkelde haar vader. Op een dag ontmoette hij Maria. Ze was pas in hun straat komen wonen. De vlugge ontmoetingen op straat maakte hem nieuwsgierig naar haar als persoon. Ze spraken vaker en langer af, tot twee weken geleden. Harold kreeg toen van een buurman te horen dat ze plotseling was overleden, betrokken bij een dramatisch ongeluk en tot nu toe zonder getuigen.
Helemaal alleen
Afgelopen nacht lag Els wakker en komt niet alleen dit verhaal, maar ook dat van haar hartsvriend Roberto voorbij. Ze is de tel kwijt hoeveel meeslepende, geheime afspraakjes ze met hem heeft gehad. Vanochtend vroeg besloot Els om haar huis op te ruimen. Ze rukte de deur open van de kast met schoonmaakmiddelen. Hippend van het ene been op het andere wachtte ze totdat haar emmer bijna tot de rand was volgelopen. Ze hoopte door keihard te poetsen en te boenen dat ze wat van haar onrust kwijt zou raken. Ze bedacht dat ze ook haar vriend Roberto kon bellen en zijn lieve, geruststellende woorden alleen maar hoefde in te ademen!
Hij neemt onmiddellijk op, noemt zijn naam, meteen gevolgd door glasgerinkel en een boze vrouwenstem. Els belt direct terug, geen teken van leven. Ongerust belt en appt ze een paar keer, waarna ze het wanhopig opgeeft. Haar man Ben en de kinderen zijn gisteren vertrokken voor een korte skivakantie. Ze heeft het rijk alleen… Ze staakt haar schoonmaakplannen en zit een paar uur lusteloos op de bank.
Een wereld zonder jou?
Het liedje van Marco Borsato en Trijntje Oosterhuis met als titel ‘Wereld zonder jou’ staat al de hele ochtend luidkeels op repetitie. De tekst heeft niets verrassends meer, de woorden zingt ze automatisch mee. Toch dan maar eerst naar de badkamer, de emmer geurend naar Andy met zich meezeulend. Intussen vangt ze een glimp op van twee holle ogen die haar wanhopig in de spiegel aanstaren. Ze wendt snel haar blik af en buigt zich zuchtend, gewapend met een vatendoek, over de wc. Els wrijft een paar keer hardhandig in haar ogen, omdat de tranen onophoudelijk naar beneden stromen. Wat doet ze hier, haar armen weigeren dienst. Op onvaste benen loopt ze naar de keuken. Zoekend in een donker kastje vindt ze een geopende fles rode wijn. Trillerig schenkt ze een ferme scheut wijn in haar gebruikte theeglas en blijft drinken totdat de fles tot op de bodem is uitgewrongen.
Keuzestress
‘Nu zit ik hier, hoe en met wie moet ik verder? Ik heb mijn vader flink de les gelezen, maar gezwegen over waar ik zelf mee bezig ben. Wie moet ik kiezen: Ben of Roberto?’ Els haalt luidruchtig haar neus op. Ik geef haar een glas water en een nieuwe doos met tissues. Als ze weer wat rustiger is, zet ik een lege stoel voor haar neer. Stel je eens voor dat Roberto hier zit. Op wat voor afstand voelt het ’t fijnste? Waar komt hij te staan? Ik schuif met de stoel totdat hij bijna tegen die van haar botst. Wat wil je hem op dit moment zeggen? Wat vind je leuk en spannend aan hem? Hoe voelt het als je dit tegen hem zegt? Luistert hij naar je? Zijn er ook aandachtspunten? Els begint weer te huilen. Ik besluit dat de therapie voor vandaag genoeg is en dat we volgende keer verder gaan.
Als afronding zet ik een zacht muziekje op en doe een ontspanningsoefening. Als huiswerkoefening vraag ik haar om een lijst te maken van de voor- en nadelen in het contact met zowel Ben als Roberto en deze de volgende afspraak mee te nemen. Vele malen in mijn leven heb ik, in uiteenlopende situaties, dit soort lijstjes gemaakt. Het heeft mij altijd veel in- en overzicht gegeven. Ik merk dat het bij veel mensen helpend is!