Ik wilde wat meer tijd en ruimte voor mezelf en wist dat collega therapeut Marion meditatiereizen naar IJsland organiseerde. Ik keek eens op haar website, bezocht haar informatiebijeenkomst, verzamelde nog wat leeswerk en kreeg steeds meer zin in de aanstaande reis. Zo las ik ergens ‘IJsland: het land van ijs, water en vuur. Je komt het tegen in de gletsjers, de watervallen, de kokende oker-, zilverkleurige, blauwgrijze en mintgroene modderpotten.’ Zeg daar maar eens nee tegen.
Wondermooi landschap
Na ruim drie uur vliegen landen we met twaalf vrouwen op de luchthaven van Reykjavik. We werden opgewacht door Lilja en Elli, een IJslands echtpaar die een week lang, in samenwerking met Marion, als gids en chauffeur optraden. Elli een weldoorvoede man van midden veertig, reed ons met het grootste gemak over bijna onbegaanbare, glibberige weggetjes. We zijn op plekken geweest waar ik zelf niet zou durven rijden. Het was een leerzame les in loslaten en overgave, waarbij Elli toch gelukkig bewees een uitmuntend bestuurder te zijn. We zaten af en toe heel hoog in de bergen en zagen van daaruit nog eens extra de werking van het vulkanisme. Overal waar we keken cirkelden de rookpluimen hoog de lucht in, hoorden we het pruttelen van opborrelend water en roken we de genadeloze geur van zwavel. De afwisseling in het landschap was heel groot. Zo kleurden hele bergwanden paars door uitbundig zomers bloeiende lupines. De smalle wegen kronkelde regelmatig tussen de enorme velden door.
Bijzonder weertype
Het klimaat zorgde voortdurend voor verrassingen. Het weer kon zo van het een op het andere moment omslaan. Van mijn winterjas uitgooiend tot een groot verlangen naar mijn (nep) bontmuts. Dichtbij een immens brede gletsjer deden we één van onze dagelijks terugkerende meditaties. De zon kwam net om een hoekje kijken, terwijl we op een meegebracht matje ieder de stilte ingingen. In deze overweldigende omgeving voelde ik me nietig en krachtig tegelijk. Hierna kwam Lilja met het voorstel om een gletsjerwandeling te maken, waarop instemmend werd gereageerd. Klauterend baanden we ons een pad, waarbij ik tevreden vaststelde dat mijn conditie aardig op peil was. De wind was inmiddels indringend aanwezig en joeg ons in meer kleding.
Reykjavik
In de hoofdstad Reykjavik sliepen we in het guesthouse van het Leger des Heils. IJsland was lang vrijwel niet toeristisch. Scouting gebouwen werden bijvoorbeeld ingezet als logeerplek, hostels en particulieren werden ingeschakeld. Langzamerhand zijn mensen het eiland gaan ontdekken en zijn er meer voorzieningen voor toeristen. Tegenwoordig is IJsland booming business. Reykjavik wordt door reisorganisaties interessant, hip en bruisend genoemd. In deze stad heb ik slechts één dag rondgelopen. Meer dan een algemene indruk van het centrum en een bezoek aan een idyllische tuin met prachtige bronzen beelden kwam het dan ook niet. Waar we wel goed aan toekwamen was het af en toe opzoeken van een terras. We namen de tijd om de tot dusver opgedane ervaringen verder te delen met elkaar onder het genot van een heerlijke cappuccino of kruidig theetje.
Afscheid
Het afscheid was warm. De voor mij onbekende vrouwen waren heel vertrouwd geworden door het voortdurende samenzijn en de vaak hele persoonlijke gesprekken tussendoor. Marion en het IJslandse echtpaar hadden alles gegeven wat ze in zich hadden om de week tot een succes te maken. Mijn accu was weer vol en de ballast die ik kwijt wilde had ik losgelaten.
Tijd en ruimte voor jezelf
Het is verrijkend om even los te komen uit je dagelijkse routine. Je doet andere ervaringen op, waardoor je je meer bewust wordt van datgene wat jij nodig hebt.