Margreet en Jelle starten vandaag met hun eerste sessie. Ze zijn zo’n vijf jaar bij elkaar, maar hebben sinds de geboorte van hun tweejarige dochter Sofie steeds vaker ruzie. De zoons van Jelle – tweeling Mees en Timo – wonen bij zijn ex. Margreet is het totaal niet eens met de losse opvoedingsstijl die haar vriend erop nahoudt. Jelle snapt dat wel, maar uit schuldgevoel blijft hij ermee doorgaan. Hij is tenslotte degene die zijn vorige gezin heeft verlaten.
Hij heeft een vriendschappelijk contact met zijn ex Lucie. In hun huwelijk hebben ze geen grote issues met elkaar gehad. Het werd steeds meer een broer-zus verhouding. Lucie vond dat prima, Jelle miste de passie voor elkaar. Het knaagde zo aan hem dat zijn gezondheid eronder leed. Van alles deed hij in die tijd te veel; roken, drinken, eten. Gelukkig ontmoetten ze beiden, niet lang na hun scheiding, een nieuwe partner.
De buitenkant
Als ik het goed zie, heeft Jelle een donkergrijs Armanipak aan met bijpassende Italiaanse schoenen. Een smaakvol ogend geheel. Jelle vertelt dat hij op een makelaarskantoor werkt en dat hij er altijd zo bijloopt. Thuis heeft hij een inloopkast, waar hij keurig geordend een uitgebreide collectie kostuums met toebehoren heeft hangen. Met goedkeuring van Margreet heeft hij het grootste gedeelte geconfisqueerd. Zij houdt ook van mooie kleding, maar sinds het verschijnen van de boeken van opruimgoeroe Marie Kondo is er soberheid in haar leven gekomen. Veel kastruimte heeft ze dus niet nodig. Ze heeft een prima outfit uitgekozen voor vandaag; een slank getailleerd pak met kekke laarsjes. Margreet is hoofd van een basisschool en heeft een vergadering afgezegd om hier te kunnen zijn.
Welke opvoedingsstijl?
Beiden kijken me verwachtingsvol aan. Ik vraag hoe hun week is geweest, waarbij ze ieder apart hun verhaal vertellen. Al gauw onderbreekt Margreet hem met grote regelmaat, waardoor hij steeds stiller wordt. ‘We hebben gewoon veel ruzie, met name als de tweeling een heel weekend is geweest. Mees en Timo zitten nu in het eerste jaar van het VWO. Ze hebben het daar fantastisch naar hun zin. Erg populair bij de meiden en ze halen hele goede cijfers. Maar als ze bij ons thuis zijn doen ze voortdurend waar ze zelf zin in hebben. Ik ben bekaf als ze weer weg zijn.’
‘Mag ik nu even wat zeggen?’ Jelle is licht geïrriteerd. ‘Ik word zo moe van deze verhalen, ik heb ze in alle varianten al zo vaak gehoord. Het is niet alleen dat ik geen goede opvoeder zou zijn, omdat ik te toegeeflijk ben naar de jongens toe. Het gaat om veel meer dingen.’
Mannen versus vrouwen
Jelle vertelt verder: ‘Zo schijn ik ook te weinig mijn gevoel te laten zien, zodat zij niet op de hoogte is van wat er in me omgaat. Om die reden volg ik tegenwoordig een bewustzijnscursus. Allemaal mannen bij elkaar, worden we tenminste niet steeds in de reden gevallen.’ Jelle kijkt Margreet enigszins triomfantelijk aan. ‘Nu ik toch bezig ben, ik krijg ook vaak het verwijt te horen dat ik te weinig belangstelling heb voor wat zij doet. Moet ik nog even doorgaan? Ik ben te oplossingsgericht. Ik kom te snel met diverse alternatieven, maar Margreet wil alleen maar praten. Sorry Margreet, maar ik kom uit een mannengezin. Ik kan dat vele praten niet opbrengen.’ Jelle onderbreekt zijn betoog door even een paar slokken thee te nemen.
‘Als Mees en Timo er zijn, wordt er wat afgelachen en gepraat. Dus, dat lukt je dan ineens wel. ’Margreet knippert heftig met haar ogen. Met moeite houdt ze haar tranen binnen. Ik pak alvast de doos met tissues. ‘Ik voel me verwaarloosd door jou, Jelle. Doordeweeks heb je amper tijd. Je komt laat thuis en zit de hele tijd met je smartphone. Als ik eens wat zeg, dan heb je me half gehoord. Voor je eigen kinderen heb je wél alle tijd. En we hebben nóg een kind, weet je nog? Die kleine Sofie heeft ook aandacht nodig.’
Jelle snuit luidruchtig zijn neus en zegt meer tegen mij dan tegen Margreet: ’Besef je wel hoe erg het is om Mees en Timo niet iedere dag te zien? Dan gun ik ze toch alles als ik ze weer zie? Ik houd van jullie allemaal, maar ik vind het niet altijd makkelijk om de juiste vorm te vinden.’ Jelle huilt nu volop. Ik zie dat Margreet een wat mildere uitdrukking heeft gekregen.
Een verschillend nest
‘Sorry als ik je zo verdrietig heb gemaakt. Gelukkig geef ik heel veel om je, maar we komen uit zo’n ander nest. Bij jullie was het een vrolijke boel, er kon van alles. Bij ons was het op het saaie af. Er kwamen weinig mensen langs, mijn moeder was zo vaak depressief. Mijn vader was heel lief, maar hij kon zich niet goed uiten.’
Levensgeschiedenissen
Ik stel voor om levensgeschiedenissen uit te wisselen, waarbij het nu wel lukt om de ander helemaal te laten vertellen. Het wordt voor een groot deel duidelijk waar ieders pijnpunten liggen. Stof genoeg om verder mee te werken. Terwijl ze richting de uitgang lopen zie ik dat Margreet Jelle een bemoedigend kneepje geeft. Hij slaat zijn arm om haar heen.